သူငယ္ခ်င္းတို႔ေ၇...
ဒီစာေလး ဖတ္ေပးပါအံုး.... သိပ္ေကာင္းတဲ႔ စာေလးပါ....
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီကရတာပါ... ဒီစာေလးဖတ္ၿပီ ဒဏ္ရာေတြမ်ားရွိေနလို႔
ေပ်ာက္ခဲ႔မယ္ဆိုရင္..............
ဒီစာေလးကို ေက်းဇူးျပဳၿပီ: ဆံုးေအာင္ဖတ္ေပးပါ..........
ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက အင္မတန္မွ စိတ္တုိစိတ္ဆတ္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္
ရွိသတဲ့။ တစ္ေန႔က်ေတာ့ သူ႕အေဖက ေကာင္ေလးကို
အိမ္ရုိက္သံတစ္ထုပ္ေပးလိုက္ၿပီး ေျပာပါေတာ့တယ္။ မင္း တစ္ခါစိတ္တိုတိုင္း
သံတစ္ေခ်ာင္းကို ေနာက္ေဖးက ၀င္းထရံတိုင္မွာ သြားရိုက္ေခ်ကြာတဲ့။
အေဖက အဲ့ဒီလိုေျပာၿပီး သံထုပ္ကိုေပးလုိက္တဲ့ ပထမေန႔မွာ ေကာင္ေလးဟာ
၀င္းထရံတိုင္မွာ သံေပါင္း ၃၇ေခ်ာင္းရိုက္သြင္းျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔
သူစိတ္တိုတိုင္း သံေလးေတြကို ၀င္းထရံမွာ ရိုက္ရင္းရိုက္ရင္း ေကာင္ေလးဟာ
သူစိတ္သူထိန္းႏိူင္လာသတဲ့။ သံရိုက္ခ်က္ေတြဟာလည္း တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕
က်ဲလာခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ေကာင္ေလးဟာ ၀င္းထရံမွာ သံေျပးရိုက္တာထက္စာရင္
ေဒါသျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ကို ထိန္းရတာပိုလြယ္လာမွန္း သေဘာေပါက္လာေတာ့တယ္။
အဆံုးမွာ ေကာင္ေလးဟာ စိတ္မတိုပဲေနႏိူင္တဲ့ေနကို ေရာက္လာေရာ။
ေကာင္ေလးကေျပးၿပီး သူအေဖကို သတင္းသြားပို႔တယ္.. အေဖေရ.. သားေတာ့ စိတ္ကို
ထိန္းႏိူင္သြားၿပီဗ်..
အဲ့ဒီလိုက်ေတာ့ သူအေဖက တစ္မ်ိဳးခိုင္းျပန္ေရာ.. မင္းကိုယ္မင္း
ေဒါသမျဖစ္ေအာင္ တစ္ေနကုန္ထိန္းႏိူင္ၿပီဆိုတာနဲ႔ အဲ့ဒီသံေတြကို
ျပန္ႏွုတ္ဦးကြာ။ တစ္ေန႔ ထိန္း ႏိူင္ရင္ ညအိပ္ခါနီး တစ္ေခ်ာင္းႏွုန္းနဲ႕
ႏွုတ္ေနာ္လို႔ မွာလိုက္သတဲ့။ ရက္ေတြၾကာလာေတာ့ ေကာင္ေလးက သူအေဖကို
ေျပာႏိူင္သြားတယ္။ အေဖေရ.. သားရိုက္ခဲ့တဲ့ သံေတြအားလံုးကို ႏႈတ္ၿပီး
သြားၿပီ တစ္ေခ်ာင္းမွ မက်န္ေတာ့ဘူး။
သည္အခါအေဖလုပ္တဲ့သူက သားရဲ႕လက္ကိုဆြဲၿပီး သားရိုက္ခ့ဲတဲ့၀င္းထရံဆီကို
ေခၚသြားတယ္။ ေတာ္တယ္ငါ့သား လို႕လညး္ဆိုတယ္။ ဒါေပမယ့္ သား ေသခ်ာၾကည့္စမ္း။
၀င္းထရံတိုင္မွာ အေပါက္ေတြျဖစ္က်န္ခဲ့တယ္ေနာ္။ ဒီ၀င္းထရံတိုင္ေတြက
အရင္တုန္းကလို ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဆုိတာ သားျမင္တယ္ မဟုတ္လား။
ေအး.. သားကစိတ္တိုတိုနဲ႕ ပါးစပ္ကေျပာခ်လိုက္တဲ့အခါ
တစ္ဖက္သားဆိုတဲ့၀င္းထရံတိုင္မွာ အခုလိုအမာရြတ္ေတြထင္က်န္ရစ္ခဲ့တတ္တယ္
သားရယ္။
အဲ့ဒီလိုပဲလူတစ္ေယာက္ကို သားကဓါးနဲ႕ထိုးလိုက္တယ္။
ၿပီးရင္ဓါးျပန္ႏွုတ္ၿပီး ရွိခိုးေတာင္းပန္တယ္ဆိုပါစို႔။
သားဘယ္ႏွစ္ခါပဲရွိခိုးေတာင္းပန္ပါေစ။ ဒဏ္ရာနဲ႕ အမာရြတ္ကေတာ့
မလြဲမေသြက်န္ခဲ့မွာပဲ ငါ့သားရယ္..တဲ့။
တကယ္ေတာ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာ အဖိုးတန္တဲ႕ရတနာေတြပါပဲ။ သူတို႔ဟာ
ငါတို႔ေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာေစတယ္။ အားေပးကူညီတယ္။ ဒုကၡ၊သုခေတြကိုလည္း
မွ်ေ၀ခံစားၾကတယ္။ ရင္ဖြင့္သမွ်ကို ဂရုစိုက္နားေထာင္ေပးတယ္။
ဒါေၾကာင့္တစ္ခုခုဆိုစိတ္လိုက္မာန္ပါမလုပ္နဲ႕။ သူတို႕ကိ
ုသံႏွုတ္ရာက်န္ခဲ့တဲ့ ၀င္းထရံေတြအျဖစ္မေရာက္ပါေစနဲ႕။
ကိုယ့္မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြကို ကိုယ္က ဘယ္ေလာက္ဂရုစိုက္ေၾကာင္း
သူတို႕ကိုလည္း သူတို႕ရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြအေပၚ
ဂရုစိုက္လာေအာင္လုပ္ေပးသင့္ေၾကာင္းေျပာၾကားေပးပါ။ ဒါေၾကာင့္ကိုယ္တုိင္က
သူငယ္ခ်င္းေကာင္း မိတ္ေဆြေကာင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားတဲ့သူေတြဆီကို
ဒီပံုျပင္ေလးကို လက္ဆင့္ကမ္းပါ။ ယုတ္စြဆံုး ဒီစာေလးကို ပို႔လိုက္တဲ့သူဆီ
ဒီအတုိင္းျပန္ပို႔ႏိူင္ပါေသးတယ္။ ကိုယ္ပို႔လိုက္တဲ့စာ ကိုယ့္ဆီ
ျပန္ေရာက္လာရင္ ကုိယ့္မွာ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြရွိေနတာကို
အလိုလိုခံစားႏုိင္မွာပါ။
ဒီစာအုပ္နာမည္က ေနေပ်ာ္တဲ့ဘ၀ ၾကည္ျမတဲ့ဘ၀င္ ရႊင္လန္းတဲ့စိတ္ ျဖစ္ပါတယ္။
ေရးတဲ့သူက ဆရာအတၱေက်ာ္ပါ။
အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႔ဆႏၵျပဳလ်က္.....
(ညီမေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ Fwd: mail မွတစ္ဆင့္)
