Momaka

ေမာင္ရစ္ – ရာဇ၀င္ထဲက စေကာ့ျပည္၊ ျပီးေတာ့ ျမန္မာျပည္သမိုုင္းလမ္းဆုုံ

September 20, 2014

 

ေမာင္ရစ္ – ရာဇ၀င္ထဲက စေကာ့ျပည္၊ ျပီးေတာ့ ျမန္မာျပည္သမိုုင္းလမ္းဆုုံ

အယ္ဒီတာ့လက္ေရး (၃၇)၊ စက္တင္ဘာ ၂၀၊ ၂၀၁၄

စက္တင္ဘာ ၁၉ တြင္ စေကာ့တလန္ျပည္နယ္သားတို႔က ျဗိတိန္တို႔ႏွင့္အတူ ဆက္လက္ အတူတကြ ေနထိုင္သြားမည္ဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကေလသည္။ ဒီမိုကေရစီနည္းျဖင့္ မဲဆႏၵအဆုံးအျဖတ္ကို ခံယူၾကလ်က္ စေကာ့ျပည္သား ၅၀% ေက်ာ္က ယူႏိုက္တက္ကင္းဒန္း (UK) ကေန ခြဲမထြက္ဘဲ အတူယွဥ္တဲြေနထိုင္ၾကမည္ဟု သေဘာထားေပးလိုက္ၾကေသာအခါ ျဗိတိသွ်သားတုိ႔ကလည္း သက္မခ်ၾကသလို တြဲေရးအားသာသူ စေကာ့သားမ်ားကလည္း ၾသဘာေပးၾကေလသည္။ ခြဲေရးကို ေဆာ္ၾသၾကသူ စေကာ့ႏိုင္ငံေရးပါတီတို႔ကလည္း ျဗိတိန္ျပည္မၾကီးက စေကာ့ျပည္ၾကီးကို ယခုထက္ပိုေသာ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္၊ အခြန္ေကာက္ခံခြင့္၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရး၊ ဘ႑ာေရး ကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ စီရင္ပိုင္ခြင့္မ်ားကို ရရွိဖို႔၊ အာမခံဖို႔ကို စေကာ့ပါလီမန္ထဲထည့္သြင္းဖို႔ ေတာင္းဆိုၾကသလို ျဗိတိန္၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ ဘုရင္မၾကီးတို႔ကလည္း ေပးအပ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီႏွစ္အကုန္ ၂၀၁၅ ျဗိတိသွ်ပါလီမန္ကေန မူၾကမ္းမ်ား၊ အတည္ျပဳခ်က္မ်ား ထုတ္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ကတိက၀တ္ေတြ ထုတ္ျပန္ေပးအပ္ၾကေလေတာ့သည္။

ႏွစ္ေပါင္း ၃၀၀ ေက်ာ္ လိပ္ခဲတည္းလည္း ျဖစ္ေနေသာ ျပည္မမွ ခြဲထြက္လိုေသာ ျပည္နယ္ျပသနာသည္ ျဗိတိန္ျပည္ေထာင္စုတြင္ ဒီမိုုကေရစီနည္းက် မဲဆႏၵစနစ္ျဖင့္ အျပီးသတ္ခဲ့ေလျပီဟု ဆိုႏိုင္၏။ စိတ္၀င္စားဖြယ္ကိစၥမွာ တခါမွမၾကဳံဖူးေအာင္ တက္ၾကြစြာ ေဆြးေႏြးၾကသူမ်ားထဲတြင္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ၁၆-၁၈ ႏွစ္ မ်ဳိးဆက္သစ္တို႔၏ အခန္းက႑ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ယခုတေခါက္ တြဲေရး ခြဲေရး မဲဆႏၵခံယူပြဲတြင္ ျဗိတိသွ်ဗဟိုအစုိးရက ၁၆ႏွစ္သားအထက္ကိုပါ မဲေပးခြင့္ျပဳခဲ့ျခင္း ျဖစ္ရာ ဆယ္ေက်ာ္သက္တို႔က အဓိက တြဲေရးကို ဆုံးျဖတ္ေပးၾကသည္ဟု အကဲခတ္တုိ႔က ဆိုေလသည္။ မ်ဳးိဆက္ေဟာင္းတို႔က အတိတ္သမိုင္းက မ်ဳိးခ်စ္စိတ္တို႔ကို ဆြဲကိုင္လ်က္ စေကာ့တလန္ျပည္ကို ျဗိတိန္မွ ခြဲထြက္ေရး လႈံေဆာ္ေနခ်ိန္တြင္ မ်ဳိးဆက္သစ္တို႔က လက္ရွိအေနအထားအတိုင္း ျပည္ေထာင္စုတခုတည္းျဖင့္သာ တစုတစည္းတည္း သေဘာထားကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ လက္ေတြ႔က်ေသာ ပစၨဳပၸန္ကိုုၾကည့္ျပီး အနာဂတ္အတြက္ပါ တပါတည္း ဆုံးျဖတ္လုိက္ျခင္းျဖစ္ရာ ေနာင္တြင္ စေကာ့ႏိုင္ငံသားတို႔၏ ကိုလိုနီေခတ္ အုံၾကြမႈတို႔သည္ အတိတ္တြင္ က်န္ရစ္ေတာ့မည္ျဖစ္ျပီး၊ ျဗိတိန္သား၊ စေကာ့သားတို႔ တစုတစည္းတည္းျဖစ္မႈ၊ United Kingdoms ဟူေသာ ျပည္ေထာင္စုဘုရင့္ႏိုင္ငံေတာ္ အလံေတာ္ေအာက္မွာ ဆက္လက္ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားၾကေတာ့မည္ဟု ဆုံးျဖတ္ၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

အကယ္၍မ်ား စေကာ့ျပည္သားတို႔ ႏိုင္ငံခြဲေထာင္ခြင့္သာ မဲႏိုင္ခဲ့လ်င္ စပိန္ျပည္ႏွင့္တကြ အျခားေသာ ဥေရာပႏိုင္ငံအခ်ဳိ႔၏ အတိတ္သမိုင္းမွာလက္ေအာက္ခံအျဖစ္ေနထိုင္ခဲ့ရသည့္ ႏိုင္ငံအစိတ္အပိုင္းတို႔သည္လည္း ျပည္သစ္ ခြဲတည္ေထာင္ၾကဖို႔ ထၾကြႏိုးၾကားလာၾကေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ လက္ေအာက္ခံ ျပည္နယ္သားအျဖစ္ကို လက္မခံဘဲ ျပည္သစ္တည္လို႔သည့္ ဥေရာပအစိတ္အပုိင္းတို႔သည္ ယခုုစေကာ့တလန္၏ ဆုုံးျဖတ္ခ်က္ကိုု သင္ခန္းစာယူၾကမည္ဆိုုပါက လက္ရွိတိုင္းျပည္မ်ားအတြင္းမွာပင္ တန္းတူညီမွ်တႏိုင္ငံသားတည္းအျဖစ္ ကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးခြင့္ ပိုမိုရရွိေရးနည္းလမ္းမ်ားကိုသာ ဆက္လက္ေရြးခ်ယ္ၾကရေတာ့မည္ဟုသာ သုံးသပ္ၾကရေပမည္။

စေကာ့တို႔သည္ ျဗိတိန္လက္ေအာက္သို႔ ေရာက္ျပီးကတည္းက ႏွစ္ေပါင္းရာနဲ႔ခ်ီျပီး ဆန္႔က်င္တိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲခဲ့ဖူးၾကသည္။ အားမတန္မာန္ေလ်ာ့ ျပည္နယ္တခုအျဖစ္ လက္တြဲေနထုိင္စဥ္ တေလ်ာက္လုံးမွာလည္း တြန္းလွန္စစ္ (ေတာ္လွန္စစ္) အသြင္သ႑န္မွ  ေျပာင္းလဲျပီး အာခံစစ္၊ ဖီဆန္စစ္၊ ခုခံစစ္တို႔ကို ႏိုင္ငံေရးပုံသ႑န္ျဖင့္ ၾကံ့ၾကံ့ခံခဲ့ၾကသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ ထိုုမွလြန္ျပီးေသာ္ ယခုု ေခတ္သမုုိင္း အခ်ဳိးအေကြ႔တြင္မူကား စေကာ့တို႔သည္ ၂၁ ရာစုေခတ္သစ္ တႏိုင္ငံအတြင္း ျပည္နယ္သားတို႔အခ်င္းခ်င္းၾကား တန္းတူညီမွ်မႈ (ပိုုမိုု) ေဖာ္ေဆာင္ေရးဦးတည္သည့္  ထူးျခားေသာႏိုင္ငံေရးေအာင္ပြဲတခုကို ဆြတ္ခူးႏိုင္ခဲ့ၾကျပီဟု အေကာင္းျမင္မွတ္ခ်က္ကို ခ်ရေပမည္။

ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္ျပီျဖစ္သည့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရွိ ျပည္နယ္ ၅၀ သည္ စေကာ့တို႔ကဲ့သို႔ ပိုမိုတန္းတူညီမွ်မႈ ဒါမွမဟုတ္ သီးျခားခြဲထြက္မႈတို႔ဆီသို႔ ေတာင္းဆိုရန္ စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ား ေပၚေပါက္မေနဘူးလားဟု သုံးသပ္သူတို႔ကလည္း ေမးခြန္းမ်ား ထုတ္ၾကေပဦးမည္။ လက္ရွိတြင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္လည္း ေရွးရုိးစြဲသူမ်ားႏွင့္ ေခတ္ဆန္သူတို႔ သေဘာတရားေရးရာ တုိက္ပြဲမ်ား ျပင္းထန္လ်က္ရွိရာ ေရွးရိုးစြဲျပည္နယ္မ်ားႏွင့္ ေခတ္ဆန္သူျပည္နယ္တို႔သည္ သာတူညီမွ် အတူတကြေနထိုင္ျပီး ႏိုင္ငံေရးအေျဖရွာျခင္းထက္ လမ္းခြဲျပီး ကိုယ့္ကံၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးခ်င္စိတ္မ်ား ထၾကြလာေလမည္လားဟု ဆန္းစစ္ၾကမည္ဆိုလ်င္ သမို္င္းႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာတြင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုဟူေသာ အမည္နာမႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္မွတ္တိုင္ကို စုေပါင္းအားျဖင့္ ခိုင္ခိုင္ခ်မွတ္ႏိုင္ခဲ့သည့္ ျဖတ္သန္းမႈမ်ားအရ ခြဲထြက္ေရးလမ္းစဥ္ထက္ မိမိအယူ၀ါဒအေရးေဖာ္ေဆာင္ႏိုုင္ဖိုု႔ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားျဖင့္ အႏိုင္တိုက္ျပီး ပါလီမန္ႏွင့္ အစုိးရေဘာင္အတြင္းမွေန၍  တိုင္းသူျပည္သားႏွင့္အတူ ကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးႏိုုင္ေရး ကိုယ္လိုရာဆြဲျပီး စခန္းသြားၾကဖို႔သာ အေလးသာၾကမည္ဟု မွတ္ခ်က္ဆြဲႏိုင္မည္ ျဖစ္ေပသည္။

ျမန္မာျပည္ေထာင္စုၾကီးကို တခ်က္ျပန္ေျပာင္း ငဲ့ေစာင္းၾကည့္ၾကမည္ဆိုလ်င္ မည္သို႔ ႏႈိင္းယွဥ္ စဥ္းစား အေတြးပြားစရာမ်ား ရၾကမည္နည္း။ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးရကတည္းက လက္၀ဲ၊ လက္ယာမ်ား၊ တိုင္းရင္းသားမ်ား၊ မ်ဳိးခ်စ္မ်ား၊ မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ား စသည္တို႔သည္ စစ္အုပ္စုလက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ေရး (ျဖဳတ္ခ်ႏိုုင္ေရး) နည္းလမ္းေပါင္းစုံျဖင့္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့၊ တိုက္ပြဲ၀င္လ်က္ ရွိၾကေပသည္။ ေခတ္အဆက္ဆက္သာေျပာင္းခဲ့ေသာ္လည္း စစ္အုပ္စုသည္ အာဏာႏွင့္ လက္နက္ကို မစြန္႔လႊတ္ဘဲ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ စစ္အစုိးရမွသည္ မဆလတပါတီအစုိးရ၊ ၎ေနာက္ အာဏာသိမ္းစစ္အစုိးရ၊ တဖန္ စစ္အုပ္စုေနာက္ခံ ၾကံ့ဖြ႔ႊံအစုိးရအျဖစ္ ဆက္လက္ မင္းလုပ္ အုပ္ခ်ဳပ္လ်က္ ရွိေနသည္မွာ အထင္အရွားပင္ျဖစ္၏။ အတိုက္အခံအားလုံးတို႔သည္ လက္နက္နည္း၊ ႏိုင္ငံေရးနည္း အတြင္းအျပင္နည္း စသည့္ နည္းလမ္းေပါင္းစုံျဖင့္ စစ္အုပ္စုကို ‘တြန္းလွန္’ တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကသည္။ ဖိႏွိပ္မႈ ႏွိမ္နင္းမႈမ်ား ျပင္းထန္သည့္ကာလမ်ားတြင္ တြန္းလွန္ျခင္း မျပဳႏိုင္သည့္တိုင္ အာခံျခင္း ဖီဆန္ျခင္းတိုု႔ျဖင့္ ၾကံ့ၾကံ့ခံခဲ့ၾကေပသည္။

၁၉ ၈၈ အေရးေတာ္ပုုံၾကီးျဖင့္ တြန္းလွန္ျခင္း၊ ၁၉ ၉ ၀ ပါတီစုုံေရြးေကာက္ပြဲျဖင့္ တြန္းလွန္ျခင္းတိုု႔ လုုပ္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း စစ္အုုပ္စုု၏ ႏွိမ္နင္း တိုုက္ဖ်က္မႈမ်ားေၾကာင့္ အက်အဆုုံး အဖမ္းအဆီးမ်ားစြာ ခံစားခဲ့ၾကရသည္။ အားမတန္ၾကေသာ္လည္း ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုုတိုု႔သည္ အာခံျခင္း၊ ဖီဆန္ျခင္းတိုု႔ျဖင့္ မာန္တင္းခဲ့ၾကသလိုု ၂၀၀၇ တြင္လည္း ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးျဖင့္ တြန္းလွန္ဖိုု႔ ရုုန္းကန္ခဲ့ၾကသည္ကိုု ေတ႔ြႏိုုင္ၾကေပသည္။ မည္သိုု႔ပင္ အာခံ ဖီဆန္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒဆႏၵခံယူပြဲ၊ ၂၀၁၀ တဖက္သတ္ေရြးေကာက္ပြဲတိုု႔ျဖင့္ စစ္အုုပ္စုု အာဏာသက္ရွည္ေရးေအာင္လံထူခဲ့ျပီးေနာက္ ႏိုုင္ငံေရးအသြင္ေျပာင္းကာလသိုု႔ ေရာက္ရွိျဖတ္သန္းခဲ့ၾကရေပသည္။ ယခုုအခ်ိန္တြင္ အတိုုက္အခံတိုု႔ ေတာ္လွန္သူတိုု႔သည္ မိမိရပ္တည္ခ်က္ႏွင့္ သေဘာတရားတိုု႔ကိုု (ကာကြယ္) (ခုုခံ) ျပီး ရင္ဆိုုင္ေနရသည့္ အဆင့္သိုု႔ ဆင္းသက္ခဲ့ျပီဟုု ဆိုုရမည္။ ထိုုအေတာအတြင္း ႏိုုင္ငံေရးအင္အားစုုတိုု႔၏ အက်ဳိးအျမတ္သည္ မည္သိုု႔နည္းဟုု စဥ္းစားေသာ္ စစ္အုုပ္စုုထံမွ  တန္းတူညီမွ်မႈ၊ တရားမွ်တမႈ၊ ကိုုယ့္ၾကမၼာကိုုယ္ဖန္တီးခြင့္ အာမခံမႈတိုု႔ လုုံး၀ဥသုုံမရရွိႏိုုင္ေသးေသာ္လည္း ေတြ႔ဆုုံေဆြးေႏြး၊ ညိွႏႈိင္းအေျဖရွာ၊ အေပးအယူ၊ အေလ်ာ့ေပးေစ့စပ္မႈတိုု႔ကိုုကား ခင္းက်င္းႏိုုင္ခဲ့ၾကျပီဟုု ဆိုုႏိုုင္ေပသည္။ ေရွ႔ကိုု မည္သိုု႔စခန္းသြားၾကလိမ့္မည္နည္း။

တႏိုုင္ငံတည္း အတူေနျပီး ကိုုလိုုနီသခင္ႏွင့္ သိမ္းပိုုက္ခံကၽြန္အျဖစ္ ပဋိပကၡျဖစ္စဥ္ကိုု ျဖတ္သန္းခဲ့သည့္ ျဗိတိန္ႏွင့္ စေကာ့တိုု႔သည္ တိုုက္ခိုုက္ တြန္းလွန္အဆင့္မွ အာခံ ဖီဆန္၊ ၎ေနာက္ ကာကြယ္ခုုခံျခင္းျဖင့္ မ်ဳိးရိုုးဇာတိႏွင့္ ရပ္တည္ခ်က္ကိုု ထိန္းသိမ္းခဲ့ၾကရာ ယခုုအခါ ခြဲေရးထက္ တြဲေရးျဖင့္ ပူးေပါင္းအေျဖရွာၾကမည္ဟုု ဆႏၵခံယူလိုုက္ၾကသလိုုမ်ဳိး ျမန္မာျပည္က အာဏာရွင္နဲ႔ အာဏာမဲ့ အင္အားစုုတိုု႔သည္လည္း အလားတူ သမိုုင္းလမ္းဆုုံသိုု႔ ဦးတည္သြားၾကေလမည္လားဟုု အေတြးနယ္ ခ်ဲ႔မိပါေတာ့သတည္း။ ။